www.ecclesiadei.nl
Introibo ad Altare Dei
Hoofdpagina | Tridentijnse Liturgie | Documenten | Bedevaarten | Links | Contact 
 www.ecclesiadei.nl / documenten / Oude Chronologische Lijst / Vaticaan wil minder beperkingen voor de Tridentijnse Mis.

Vaticaan wil minder beperkingen voor de Tridentijnse Mis.

19 juni 2004.
Naar:"The Catholic Herald"/CatholicCitizens.org

Door Freddy Gray.

Het Vaticaan wil de regels voor het celebreren van de Tridentijnse ritus (Missale Romanum 1962) gemakkelijker maken, heeft een voorname kardinaal zich laten ontvallen.

Kardinaal Castrillon Hoyos, prefect van de Congregatie voor de Clerus (en president van de commissie Ecclesia Dei) zei tegen "The Latin Mass", een Amerikaans traditionalistisch tijdschrijft, dat het Vaticaan bezig is om een "juridische garantie" uit te vaardigen ten gunste van de Tridentijnse ritus, welke de officiële algemeen gebruikte ritus van de (westerse) Kerk was vanaf de 16e eeuw tot 1969 (voor 1570, het jaar van officiële vastlegging, werd de ritus reeds algemeen gebruikt, minstens sinds de 6e eeuw al, hiervoor was zij reeds organisch gegroeid).

Kardinaal Hoyos' uitspraken zijn een duidelijke aanwijzing, dat Rome traditionalisten wil omhelzen door te verzekeren, dat zij de Heilige Mis volgens de Oude Ritus bij kunnen wonen. De kardinaal prees de Tridentijnse ritus en erkende, dat de traditionalistische Katholieken snel in aantal groeien, voordat hij in het interview hoop gaf, dat de beperkingen op de celebratie van de oude ritus mogelijk zullen worden opgeheven.

Heden ten dage is het priesters alleen toegestaan de Tridentijnse ritus te celebreren, indien zij toestemming verkrijgen van hun plaatselijke bisschop. Paus Johannes Paulus II verleende deze speciale toestemming in 1988, toen hij over de Franse aartsbisschop Mgr. Marcel Lefebvre de excommunicatie uitsprak. Het Vaticaan hoopte, dat het indult (de speciale toestemming) dat het motu-proprio "Ecclesia Dei" bevatte, zou betekenen, dat de tegenstanders van de liturgische hervormingen in eenheid met de Kerk zouden kunnen blijven en niet in afgescheiden groepen zoals de Priesterbroederschap Sint Pius X zouden worden gedwongen. Maar de traditionalisten klagen, dat veel bisschoppen absoluut niet toegevend zijn in het toestaan van de Tridentijnse ritus, maar zich hiertegen juist fel verzetten.

Bovendien is de verdeeldheid over de nieuwe liturgie (Novus Ordo Missæ) eerder toegenomen dan verminderd in de jaren na 1988, vanwege de grote, groeiende aantallen katholieken die ontmoedigd en ontevreden zijn met de talrijke liturgische misbruiken en verschrikkingen die algemeen plaatsvinden sinds de oude ritus in de jaren '60 vervangen werd door de nieuwe ritus.
Verdere veranderingen en hervormingen zouden de paradox aan het licht brengen die de Kerk verdeelt wat betreft liturgie: de traditionalisten zijn degenen die nu overtuigd voor een verandering van de situatie zijn, terwijl liberalen en modernisten het huidige status-quo, de huidige toestand, verdedigen!

Kardinaal Hoyos zei verder: "De opvatting, dat het nodig is om de toestemming (indult) voor de Tridentijnse ritus op een grote schaal te verbreden die meer overeenkomt met de huidige realiteit, wint steeds meer veld. Men denkt, dat de tijd rijp is voor een nieuwere en veel duidelijkere vorm van juridische garantie van het recht dat aan de Traditie-getrouwe katholieken gegeven werd door de heilige vader met het Indult van 1988." Kardinaal Hoyos legde uit, dat de kardinalen en de bisschoppen van Ecclesia Dei (een Pauselijke commissie die de toepassing van het indult voor de Tridentijnse ritus beheert) de kwestie allemaal zeer zorgvuldig bestudeerd hebben en zullen pogen de best mogelijke oplossing te vinden.

John Medlin, ontwikkelingsmedewerker van de Latin Mass Society (Leken-organisatie die zich inzet vóór de Tridentijnse Mis in Groot-Brittannië), zei, dat hij ingenomen was met de uitspraken van de kardinaal. "Rome ziet steeds meer in, dat het transcedente, bovennatuurlijke karakter van de traditionele H. Mis volgens de oude ritus een standaard en hulp is om de misbruiken in de nieuwe liturgie te bestrijden en in te dammen", zei hij. "Wij horen de doodsstrijd van het liberalisme in de Kerk, en dat zeker niet te vroeg." Medlin voegde nog toe, dat een van de meest voor de hand liggende oplossingen zou zijn om alle priesters toe te laten vrij te beslissen of zij de Tridentijnse H. Mis willen celebreren - en, dat zij dit geheel vrij en onafhankelijk van bisschoppelijke toestemming of beperkingen kunnen beslissen. "Dan zal de situatie zich drastisch verbeteren. In plaats van, dat de getrouwe traditionele Katholiek Rome moet bewijzen waarom hij wél de Tridentijnse Mis en toestemming daarvoor moet hebben, zoals nu nog de situatie is, zal dan de lokale bisschop zélf moeten bewijzen ten opzichte van Rome, waarom deze traditionele Katholiek dat niet zou moeten."

Kardinaal Hoyos zei niet, wat de "juridische garantie" precies zou inhouden. Het droom-scenario voor traditionalisten zou zijn, dat de Heilige Stoel een wereldwijde apostolische administratie voor de Oude Ritus zou creëren, zoals men op een plaatselijke kleine schaal gedaan heeft in het geval van het bisdom Campos in Brazilië. Maar de kardinaal bracht hiertegen in, dat Campos geen algemeen voorbeeld was van te verwachten oplossingen, maar een "consequentie van specifieke, zeer plaatselijke voorwaarden en de lokale situatie".

Monseigneur Mark Jabale, bisschop van Menevia en voorzitter van de Afdeling voor Christelijk Leven en de Liturgie van de bisschoppenconferentie van Engeland en Wales, zei, dat er "zeer nauwe samenwerking" bestond tussen de bisschoppen en het Vaticaan over de liturgie-kwestie. "De rooms-katholieke bisschoppen van Engeland en Wales hebben altijd, wanneer hun hierom gevraagd werd, een adequate, passende en toegeeflijke oplossing gevonden en gegeven," zei hij. "Men heeft altijd advies gezocht bij kardinaal Francis Arinze, van de Congregatie van de Goddelijke eredienst en de discipline der Sacramenten, en kardinaal Hoyos, prefect van de congregatie voor de Clerus en president van Ecclesia Dei, en zij hebben beiden bevestigd, dat de nodige toestemming beschikbaar is."

John Medlin ontkende dat krachtig. "Enkele bisschoppen zijn wel toegeeflijk", legde hij uit. "Andere bisschoppen zijn echter zeer bekrompen."

(vertaling S.S.)