Groetwoord van de president

Toespraak van de president van de Internationale Federatie Una Voce op de Una Voce Tagung in Keulen op 14 oktober 2006

Het verheugt mij vandaag als president van de Internationalen Federatie Una Voce hier in uw midden te kunnen zijn. Ik ben Una Voce Duitsland zeer dankbaar voor deze uitnodiging. Daar sta ik nu als de nieuwe President van de Internationalen Federatie Una Voce, nog maar amper een maand geleden heb ik als zijnde de eerste Vice-President statutair dit Presidentschap overgenomen, nadat Fra’ Fredrik Crichton Stuart om persoonlijke redenen dit ambt heeft neergelegd.
Het is mij een grote eer om hier als opvolger van twee beroemde voorgangers, Erik de Saventhem en Michael Davies, u te mogen toespreken. Erik de Saventhem en Michael Davies hebben zich inderdaad in de moeilijke tijden van de afgelopen decennia bewezen. En, zoals de tijd zich nu lijkt te ontwikkelen, kunnen we nu de vruchten gaan plukken van datgene dat zij hebben gezaaid.

Laten we eerst kort de Internationalen Federatie Una Voce de revue passeren.
In 1964 riep Dr. Borghild Krane, een Noorse psychologe, uit bezorgdheid om wat er met de Latijnse Liturgie gebeurde, een internationale groep katholieken samen. Een oproep, die er toe leidde, dat zes Europese delegaties in 1965 in Rome bij elkaar kwamen en het initiatief namen tot het oprichten van de Internationalen Federatie Una Voce. De formele oprichting vond uiteindelijk in januari 1967 in Zurich plaats met delegaties uit 20 verschillende landen.
Sinds de oprichting waren Erik de Saventhem en Michael Davies, respectievelijk 28 en 8 jaar president. Na Michael Davies was de oostenrijker Ralph Siebenbürger gedrurende twee jaar president, sedert vorig jaar herfst Fra’ Fredrik Crichton-Stuart uit Schotland, en nu sta ik hier uit Nederland.

De Internationalen Federatie is daarmee een na-conciliaire lekenorganisatie met als voornaamste doel het behoud en de promotie van de Klassieke Missale Romanum, zoals deze in 1962 door Paus Johannes XXIII officieel is herzien en vastgesteld, alsmede het behoud en promotie van het gebruik van Latijn, Gregoriaanse zang en polyphonie in de liturgie. De Federatie wordt als zodanig door de Heilige Stoel erkend. Meerdere malen heeft de Federatie succesvol bemiddeld inzake het behoud van de Klassieke Romeinse Ritus. Zo heeft onze eerste president, Erik de Saventhem, Paus Johannes Paulus II in 1986 kunnen overtuigen van de noodzaak om een speciale commissie van kardinalen in te stellen. Kardinaal Stickler heeft al eerder over deze commissie van kardinalen gesproken.

De Federatie is geen organisatie, die van bovenaf door een centraal committee wordt geleid. Nee, elke nationale organisatie is een autonoom lichaam met een overeenkomstige doelstelling als de Federatie, maar dan op lokaal niveau. De Internationalen Federatie vertegenwoordigt de Traditionele Katholieken wereldwijd op het hoogste niveau in de Kerk. Zo vertegenwoordigt de Internationalen Federatie inmiddels een 30-tal organisaties in 26 landen, terwijl sedert 2004 nog eens twaalf landen om informatie en assistentie hebben gevraagd. Daaronder zijn meerdere landen uit het voormalige “oostblok” .
Het werk van de Federatie speelt zich, vanwege de nodige vertrouwelijkheid doorgaans achter de schermen af en komt daardoor niet altijd in de publiciteit.
Tot zover de Internationalen Federatie Una Voce.

Hoe staat het nu met de Klassieke Romeinse Ritus in de Kerk en welke rol speelt de Internationale Federatie hierin. Daartoe moet ik allereerst opmerken, dat gezien de vertrouwelijkheid waarmee wij onze contacten met Rome dienen te omringen, ik niet in staat ben om het achterste van de tong te laten zien.
Alleszins is het duidelijk dat met de keuze van Joseph Kardinaal Ratzinger tot Paus Benedictus XVI er een totaal andere wind in het Vaticaan is gaan waaien. Iedereen die zijn boeken heeft gelezen of anderszins op de hoogte is van de inhoud van zijn boeken en geschriften, weet welk standpunt hij inzake de Klassieke Romeinse Ritus inneemt. En weet ook dat we zonder meer het een en ander van hem kunnen verwachten, zo de Voorzienigheid Z.H. Benedictus XVI de tijd daartoe verleent. We hebben reeds gezien hoe Z.H. Benedictus XVI Aartsbisschop Ranjith, als secretaris van de Congregatie voor de Eredienst heeft benoemd.
Echter voor sommigen onder ons gaat dit alles maar veel te langzaam. Doch alvorens de moed te verliezen, zullen we goed moeten beseffen dat Keulen en Aken niet op een dag zijn gebouwd. Onze H.Vader met betrekking tot de Klassieke Romeinse Ritus veel tegenstanders heeft. In plaats van bekritiseren is het beter voor de intenties van onze H.Vader te bidden: we weten toch welke intenties hij op het gebied van de Liturgie heeft.

Mijn voorganger Fra’ Fredrik Crichton Stuart heeft afgelopen januari bij gelegenheid van een generale audientie circa 5 minuten met de Heilige Vader gesproken. Tijdens dat gesprek is de H.Vader een document met een concreet voorstel overhandigd. Over de inhoud hiervan kan ik u helaas niets zeggen.
Onlangs, direct na de overname van de presidentschap, heb ik samen met de secretaris van de Internationalen Federatie, de heer Leo Daroch uit New Castle en vrouw Monika Reinschmitt, de penningmeester, een bezoek aan Rome gebracht. U zult het misschien niet geloven, maar het is ons gelukt om binnen tijdspanne van een week een programma voor een bliksembezoek van drie dagen te organiseren. Het was zelfs moeilijker om op zo’n kort termijn een hotel te vinden met drie vrije eenpersoonskamers, dan afspraken te maken met Dario Kardinaal Castrillon Hoys en Mgr Ranjith. En dat terwijl er ook een tweetal bisschoppenconferenties op “ad limina” bezoek in Rome waren. Naast Dario Kardinaal Castrillon Hoyos, prefect van de Congegatie voor de Clerus en voorzitter van de Pauselijke Commissie Ecclesia Dei en Mgr. Ranjith, secretaris van de Congregatie voor de Eredienst, hebben wij ook gesproken met Mgr Perl, secretaris van de Pauselijke Commissie Ecclesia Dei, een official van de Congregatie voor de Geloofsleer en Mgr. Röhr, secretaris van Dario Kardinaal Castrillon Hoyos. Al deze gesprekken waren zeer vruchtbaar en positief.
Een sammenvatting van deze gesprekken hebben we thans voor commentaar aan onze gesprekspartners in Rome voorgelegd. Wij hopen spoedig met een publieke verklaring over ons bezoek te kunnen komen.
Ondertussen is tevens een extra vergadering van het bestuur van de Internationalen Federatie bijeengeroepen. Deze vergadering zal volgende week zaterdag (21 october 2006) in Londen plaats vinden.

Ondertussen gaat niet alleen de geruchtenmachine door. We zien ook hoe de Paus onlangs in Frankrijk een nieuw Instituut, de Goede Herder, heeft opgericht en hoe enige franse bisschoppen in paniek hierop reageren.
Deze veelbelovende actie geeft hoop voor de toekomst, wat zal nu nog volgen.....?. Volgens de geruchten zouden we de komende maanden nog het een en ander kunnen verwachten. Deze geruchten kunnen we niet tegenspreken. Echter, laten we ondanks deze geruchten - hoe sterk ze ook zijn- vooral nuchter blijven en afwachten wat onze H. Vader inderdaad zal besluiten. Hij heeft immers meerdere mogelijkheden om het vieren volgens de Klassieke Romeinse Liturgie te liberaliseren, en het is uitsluitend aan de Paus hierover te besluiten. Laten we vooral voorzichtig zijn met de vele speculaties en beseffen dat aan alle mogelijkheden beperkingen van kanonieke aard respectievelijk gevaren van misbruik verbonden is.
Omdat de tegenstand binnen het Vaticaan en onder de vele episcopaten nog steeds groot.is en de liberalisereing daar niets aan verandert, bevelen wij vooral het gebed voor onze H.Vader Benedictus XVI en zijn intenties aan.