42ste Pinksterbedevaart
Parijs-Chartres 2024


Ga mee op bedevaart!

Op zaterdag 18, zondag 19 en maandag 20 mei wordt voor de 42ste keer de Pinksterbedevaart gelopen - een onvergetelijke ervaring. Dit is een driedaagse voetbedevaart van in totaal 100 km (de eerste twee dagen 40 km per dag en de derde dag 20 km) van Parijs naar Chartres. Deze eeuwenoude bedevaartroute volgt de voetsporen van de heilige Lodewijk, de heilige Franciscus van Sales, de heilige Vincentius à Paulo en de heilige Benedictus Labre.

Folder is hier te downloaden.

Aan deze bedevaart nemen ieder jaar duizenden enthousiaste pelgrims van over de hele wereld deel. De bedevaart van 2023 was een topjaar, waarin de inschrijvingen moesten worden stopgezet, omdat de maximale capaciteit van 17.000 pelgrims was bereikt. De deelnemers lopen mee in groepen van 20-60 personen.

thema_2024

De bedevaart is ontstaan als antwoord op de vraag van paus Johannes Paulus II in Bourget (1980): "Wat hebt gij met uw doopbeloften gedaan?" Het is een mariale en missionaire bedevaart, die gelopen wordt voor de bekering van de zielen. Een bedevaart van evangelisatie en een onwrikbare gehechtheid aan de Heilige Stoel. Een bedevaart geworteld in de traditie, geworteld in de oude vorm van de Romeinse Ritus: de Tridentijnse ofwel Traditionele Latijnse H. Mis. De H. Missen tijdens de bedevaart zijn dan ook volgens deze ritus.

De bedevaart wordt georganiseerd door de Franse organisatie Notre Dame de Chrétienté. De bedevaart is sober en de voorzieningen zijn eenvoudig. De overnachtingen zijn in grote groepstenten en de sanitaire voorzieningen bestaan uit koud stromend water en chemische toiletten. De bagage wordt onderweg in vrachtwagens vervoerd en zowel onderweg als op het kampement zijn er EHBO posten. Een goede fysieke gezondheid is belangrijk om de 100 kilometer in drie dagen mee te kunnen lopen.

Ook dit jaar zal weer een Nederlandse afdeling meelopen onder de patronage van de Heilige Martelaren van Gorcum. Wij nodigen jou hierbij uit met ons deel te nemen aan de Pinksterbedevaart onder de Nederlandse vlag.



Wie zijn wij?

Wij zijn een groep enthousiastelingen die de bedevaart eerder hebben gelopen en die de tocht uit eigen ervaring van harte kunnen aanbevelen. Sinds 2017 organiseren wij mee aan de Nederlandse deelname aan deze bedevaart.



Wat bieden wij?



Hoe geef ik mij op?

Martelaren van Gorcum2024

Aanmelding voor de bedevaart kan per e-mail: bedevaartchartres@gmail.com

Aanmelding is mogelijk tot zondag 3 maart 2024. Tegelijk met je inschrijving verzoeken wij je de eigen bijdrage over te boeken op NL22 ABNA 0603059252 t.n.v. Stichting Ecclesia Dei Delft onder vermelding "Bedevaart Parijs-Chartres 2024". De inschrijving plus de overboeking tezamen gelden als bevestiging van deelname.

Let op: Wij vertrekken op vrijdag 17 mei rond de middag en zullen op dinsdag 21 mei vroeg in de ochtend weer in Nederland terugkeren. Je zult naast het Pinksterweekend zelf ook de vrijdag en eventueel de dinsdag vrij moeten zijn.

Wij zullen in aanloop naar de bedevaart alle deelnemers van voldoende praktische informatie voorzien (uitrusting, bagage, voedsel, bivak, etc.). Mocht je nog vragen hebben, stel ze gerust (bedevaartchartres@gmail.com ).

Wij hopen van harte dat je samen met ons zult deelnemen aan deze 42ste Parijs-Chartres Bedevaart. Tot Pinksteren 2024!



Beschermengel

Zij die meelopen en ook betrokken thuisblijvers, kunnen als Beschermengel op spirituele wijze deelnemen aan deze bedevaart door de jeugdige pelgrims financieel te ondersteunen. Maak daarvoor een bijdrage over naar bovengenoemde rekening onder vermelding van "Beschermengel Parijs-Chartres 2024".



Op eigen gelegenheid

Je kunt eventueel op eigen gelegenheid reizen en je tijdens de bedevaart bij ons aansluiten. In dat geval zul je zelf voor de reis, eventuele overnachtingen en aanmelding zorg moeten dragen. Aanmelden en betalen kan dan direct bij de Franse organisatie op de website: www.nd-chretiente.com. Daar is aanmelden mogelijk vanaf 24 maart. Als je ons laat weten dat je op eigen gelegenheid reist, kunnen wij zorgen voor een Nederlandstalig lied- en gebedenboekje.

Website: https://www.ecclesiadei.nl/chartres
Website Franse organisatie: www.nd-chretiente.com
E-mail: bedevaartchartres@gmail.com

Van kathedraal naar kathedraal
Een verslag van de voetbedevaart van Parijs naar Chartres in 2018

Etoile du matin, inaccessible reine,
Voici que nous marchons vers votre illustre cour,
Et voici le plateau de notre pauvre amour,
Et voici l’océan de notre immense peine.

Ainsi nous naviguons vers votre cathédrale.
De loin en loin surnage un chapelet de meules,
Rondes comme des tours, opulentes et seules
Comme un rang de châteaux sur la barque amirale.

Vous nous voyez marcher sur cette route droite,
tout poudreux, tout crottés, la pluie entre les dents.
Sur ce large éventail ouvert à tous les vents
La route nationale est notre porte étroite.

Charles Péguy, uit: La tapisserie de Notre-Dame

In de voetsporen van de heilige Louis, van de heilige Frans van Sales, de heilige Vincent à Paulo en de heilige Benoît Labre lopen wij van kathedraal naar kathedraal – van Parijs naar Chartres. Een oude voetbedevaart, die aan het begin van de 20e eeuw door de dichter Charles Péguy weer nieuw leven is ingeblazen. Péguy liep de bedevaart meermaals, en na hem ook andere bekende bekeerlingen (Huysmans, Psichari, René Schwob). En vanaf 1935 wordt, geïnitieerd door Jean Aubonnet, ieder jaar de studentenbedevaart gelopen.

In antwoord op de oproep van paus Johannes Paulus II in Bourget (1980) “France, fille aînée de l’Eglise, qu’as-tu fait des promesses de ton baptême – Frankrijk, oudste dochter van de Kerk, wat hebt gij met uw doopbeloften gedaan” loopt sinds 1983 nog een schare pelgrims de oude bedevaartroute van Parijs naar Chartres. Zij lopen de Bedevaart van het Christendom (Pèlerinage de Chrétienté), die wordt georganiseerd door de organisatie Notre Dame de Chrétienté. Een bedevaart in de geest van Charles Péguy en de broers Charlier. Een mariale en missionaire bedevaart, die zielen wil bekeren. Een bedevaart van missie voor het Christendom, en van een onwrikbare gehechtheid aan de Heilige Stoel. Een bedevaart geworteld in de traditie, geworteld in de oude vorm van de Romeinse Ritus – de Tridentijnse Mis. Jong en vol enthousiasme, steeds groter in aantal – in 2018 met 13.000 pelgrims – waaronder vele jonge priesters, religieuzen en seminaristen.

De bedevaart begint ’s ochtends vroeg op de zaterdag voor Pinksteren met een Heilige Mis in de Notre Dame van Parijs. De bedevaart begint met een hoogtepunt – een bron van genade – met de Heilige Mis. De kerk is vol, overvol, niet iedereen past erin. Buiten is een scherm opgesteld, zodat ook de pelgrims op het plein voor de kathedraal de Mis kunnen volgen. Wij horen de woorden van Mgr. Denis Jachiet, hulpbisschop van Parijs in zijn preek: “Het pelgrimeren is het jezelf opnieuw richten, met je lichaam en je ziel, op de essentie van ons leven. Samen lopen, bidden, in geloof, hoop en naastenliefde, herinnert ons aan de reis van bekering naar onze eeuwige bestemming. De bedevaart doet ons groeien in het verlangen om ons te verenigen met de hemelse Kerk, de Maagd Maria, Sint Jozef, Sint Pater Pio en alle heiligen van de hemel.” En wij gaan op bedevaart, te voet, 100 kilometer naar de andere Notre Dame, de Notre Dame van Chartres.

De pelgrims lopen in groepen van circa 20 tot 60 personen – chapitres genoemd – en zullen gedurende drie dagen samen de voetweg naar Chartres afleggen: samen lopen, bidden, in geloof, hoop en naastenliefde. Wij Nederlanders zijn met ongeveer 20 en lopen onder het patronage van de Heilige Martelaren van Gorcum – voor de Fransen een echte tongbreker. De pelgrimstocht gaat eerst door de straten van Parijs, een langzaam ontwakend Parijs, dat verbaasd de lange colonne pelgrims aanschouwt, die met kruizen, vlaggen en heiligenbeelden door de straten loopt. We lopen via het Terrasse du Plessis-Robinson, waar na meer dan 10 km de eerste korte rustpauze is – en zoals ieder jaar een appel –, naar Igny waar de lunchpauze is. Door de organisatie wordt voor brood en water gezorgd, voor de rest moeten de pelgrims zelf zorg dragen – en met elkaar delen.

Na de lunch en goed te hebben uitgerust, gaat het verder. Eerst wat stram, en met moeite weer op gang komend, maar daarna weer wat soepeler, maar toch ook al weer niet te soepel want de kilometers gaan in de benen zitten. De omgeving verandert, de stad met haar lawaai en bezigheid, met haar bedrukking en droefenis, maakt langzaam plaats voor groen, voor bomen en velden, heuvels en dalen. Er ontstaat ruimte, ruimte voor gebed – de rozenkrans wordt gebeden –, ruimte voor bezinning – een voordracht wordt gehouden –, ruimte voor stilte en een goed gesprek. En dat allemaal terwijl wij lopen, als pelgrims onderweg. De chapitres gaan verder uit elkaar, om elkaar niet te veel te storen, maar ook om ruimte te laten voor de priesters die in de ruimte tussen de chapitres de biecht horen – al lopend. Met de woorden van Mgr. Denis Jachiet de pelgrimage als “een acte van boetedoening die ons in staat stelt onze zonden te erkennen, ze te biechten en aan God om vergiffenis en om de kracht tot bekering te vragen”. Ons Nederlands kapittel had het geluk dat pater Hugo, de kluizenaar uit Warfhuizen, met ons meeliep, zodat ook wij in onze moedertaal de biecht konden afleggen.

En zo gaat het verder, door velden, bossen en plaatsjes, richting Choisel waar het bivak voor de nacht is. Onderweg zijn er nog een paar korte rustpauzes, waar de pelgrims van het nodige water worden voorzien en waar chemische toiletten staan met lange rijen wachtenden – weer iets om op te offeren. De pauzes duren ook niet al te lang, voor je het weet moet je weer op weg – verder, iedere stap een inspanning, alle circa veertig kilometers. Het laatste stuk gaat omhoog, vermoeid sjokken de bedevaarders verder, met vereende kracht, elkaar ondersteunend en moed inzingend, totdat als uit het niets het bivak opduikt en wij allen van vreugde zingen “Chartres sonne, Chartres t’appelle, gloire honneur au Christ le Roi!”.

Nu kunnen wij bijkomen van de lange voetweg, ons opfrissen en de voeten de nodige rust en verzorging geven – de blaren worden doorgeprikt. Voor ons étrangers staan de tenten al klaar – grote gemeenschapstenten – wij hebben het geluk dat wij zelf niet onze tent hoeven op te zetten. Ons rest de bagage op te halen, die in lange rijen klaar ligt bij de vrachtwagens die gedurende de bedevaart voor het transport zorgen. Vervolgens is het zaak een plekje te zoeken in de tent, die voor bescherming tegen regen en wind zorgt. Een grondzeil is er niet, daar zal zelf voor moeten worden gezorgd. Na neer te zijn gestreken, moet weer de moed worden gevonden om op te staan en een kom soep te halen – die doet goed. Aangevuld met het eigen proviand een eenvoudige doch voedzame maaltijd. En dan voor hen die nog de energie hebben, is er een veillée amicale met dansende scouts rond een kampvuur – waar zij de energie vandaan halen is voor mij nog steeds een van de wonderen van de bedevaart.

Daarna is het vroeg onder de wol, want na een bitter koude nacht is het weer vroeg opstaan. De stoet zet zich even na zessen in beweging. Maar daarvoor moet de bagage zijn ingepakt en ingeleverd, de tenten (althans wat de Fransen betreft) zijn afgebroken, het ontbijt (koffie, thee en brood met als je geluk hebt jam) zijn genuttigd en alles en iedereen zijn voorbereid op de lange dagmars. Opdat iedereen wakker wordt en de stramme spieren in beweging zet, wordt omgeroepen “bonjour chers pélerins, bonjour, c’est temp de se lever, c’est vingt heure quinze, et le premier départ de la colonne est prévu en six heure dix…” – het is Pinksteren!

“Saint Joseph, père et serviteur – Sint Jozef, vader en dienaar” is dit jaar (2018) het thema van de bedevaart. Vandaag mediteren wij over Sint-Jozef, vader: “Beste bedevaarders, laat ons opgevoed worden door de Heilige Jozef. Zowel voor het natuurlijke als het bovennatuurlijke. Hij zal ons op aarde beschermen en leiden naar de Hemel!  Maar daarvoor moeten wij een èchte en een diepe devotie tot hem hebben. Dat de jonge mannen, vaders en zelfs priesters niet meer aarzelen om hem als model aan te nemen. In de maatschappelijke debacles is het dringend tijd dat er een nieuwe generatie van vaders ontstaat. Neen, het is niet Macron of Trump of Putin die onze modellen zijn, maar Sint Jozef, want hij alleen vertegenwoordigt alle nodige waarden om een goede vader en opvoeder te zijn – zowel voor het gezin als voor de maatschappij. Marthe Robin had gelijk wanneer ze zei dat Heilige Jozef de heilige van de 21e Eeuw zou zijn!”

De Heilige Mis van Pinksteren is ongeveer halverwege in het open veld nabij Greffiers. “Spiritus Domini replevit orbem terrarum, alleluja – De Geest van de Heer vervult de ganse aarde, alleluja” -klinkt het introïtus. En wij gaan op naar het altaar van de Heer. Wij knielen neer met duizenden “Veni, Sancte Spiritus, – Et emitte cælitus – Lucis tuæ radium”, en smeken de Heilige Geest te reinigen wat onzuiver is, te laven wat dor en dorstig is, te helen wat pijnlijk is gewond.

In het veld van Greffiers is ook de lunch, afhankelijk van het moment van aankomst voor of na de Heilige Mis. Vervolgens gaat het verder. En voor hen voor wie het lopen echt te zwaar is geworden, bestaat bij iedere halteplaats de mogelijkheid uit te vallen en zich verder naar de volgende halteplaats te laten transporteren met bussen. Hier kan men zich weer aansluiten bij de colonne, of wanneer het echt niet gaat, weer verder met de bus gaan. Gedurende heel de bedevaart is de Maltezer Orde aanwezig voor de medische zorg. Voor de kleinere zaken, zoals blaren – die heeft iedereen wel – moet je zelf zorg dragen.

Ja, blaren... niet te veel aan denken… doorlopen en bidden. En wanneer je denkt niet meer verder te kunnen, duiken in de verte aan de horizon de torens van de Notre Dame van Chartres op. Dit geeft de bedevaarder moed, het doel is nu in zicht – zij het in de verte. Uit dankbaarheid heffen wij het Salve Regina aan. Toch is het nog een behoorlijk stuk lopen naar het kamp voor de nacht. Wij lopen door bossen en door velden – door een oceaan van koren – als een lint van pelgrims dat reikt van horizon tot horizon.

En dan duikt plotseling, in een depressie in het landschap, de eindbestemming voor vandaag op. We zijn aangekomen bij Gas. Al zingend gaan wij voort, wetend dat het zwaarste deel van de tocht voorbij is – morgen Pinkstermaandag is het nog een relatief korte dagmars, minder dan 25 km. In het kamp aangekomen, blijken onze tenten nog niet te staan en moeten wij eerst wachten totdat wij ons bedje kunnen spreiden. Die avond en gedurende de nacht is er aanbidding – vele pelgrims knielen gedurende kortere of langere tijd neer en bidden en waken bij het uitgestelde Allerheiligste Sacrament.

De volgende dag is het weer vroeg opstaan – ietsjes minder vroeg dan de dag ervoor. Langzaam komt de schare pelgrims op gang, de stoet is lang, steeds langer want er hebben zich voor de laatste dag nog meer pelgrims aangesloten. Vandaag lopen wij onder het patronage van de Zalige Karel van Oostenrijk – iedere dag van de bedevaart heeft zo zijn eigen beschermheilige, zaterdag was het de Heilige Theresia van Avila en zondag de Heilige frater André.

Na verloop van tijd verschijnen de torens van Chartres weer aan de horizon en komen steeds dichterbij. Wij naderen Chartres, de eindbestemming van deze pelgrimage. Eerste lopen we door de velden rond Chartres, en vervolgens door de straten. Omhoog gaat het, het laatste stukje, de laatste loodjes, de laatste voordracht wordt voorgedragen, het laatste tientje wordt gebeden. Dan komen wij aan bij de kathedraal, die majestueus boven alles uittorent. De kathedraal is al vol en wij vinden een plekje op het plein voor de kathedraal, dat na enige tijd ook helemaal vol is. En nog steeds komen de pelgrims binnen – voor hen is nog plek op het plein naast de kathedraal. Op beide pleinen is een groot scherm opgesteld zodat iedereen de Heilige Mis kan volgen. En wij wachten en rusten uit tot de Mis begint.

Voorafgaand aan de intree-processie, gaat een grote stoet vlaggen en vaandels die gedurende de bedevaart waren meegevoerd. Daarna volgt de processie, waarin vooraan het reliek van het hart van de heilige Pater Pio – dat speciaal uit Italië is overgebracht – wordt meegedragen. Vervolgens de vele seminaristen en priesters die ons gedurende de bedevaart hebben vergezeld. Netjes op soort gesorteerd – waarbij onze pater Hugo niet goed in een categorie was te plaatsen – een diocesane heremiet – waar hoort die nou weer thuis.

De Heilige Mis wordt opgedragen door kardinaal Sarah in het bijzijn van Mgr. Philippe Christory, de bisschop van Chartres. In zijn preek stelt de kardinaal ons de radicale vraag “En u , geliefde pelgrims, verwelkomde u het enige licht dat niet bedriegt: dat van God? Je wandelde drie dagen, bad, zong, leed onder de zon en in de regen, verwelkomde jij het licht in je hart? Heb jij de duisternis echt opgegeven? Heb je ervoor gekozen om de Weg te volgen door Jezus te volgen, die het Licht van de wereld is?” Een gewetensvraag!

Hij roept ons op: “Aan u, geliefde christenen, leken die zich bezighouden met het leven van de stad, wil ik met kracht zeggen: ‘wees niet bang! Wees niet bang om het Licht van Christus naar deze wereld te brengen!’ Je eerste getuigenis moet je eigen voorbeeld zijn: handel volgens de waarheid! In uw familie, uw beroep, uw sociale, economische, politieke relaties, moge Christus uw Licht zijn! Wees niet bang om te getuigen dat je vreugde van Christus komt! Ik smeek u, verberg de bron van uw hoop niet! Integendeel, proclameer! Getuig! Evangeliseer! De kerk heeft je nodig! Herinner alles eraan dat alleen ‘de gekruisigde Christus de ware betekenis van vrijheid openbaart!’ (Sint Johannes Paulus II, Veritatis Splendor, 85). Met Christus, bevrijd vandaag de vrijheid die is geketend door valse mensenrechten, die geheel is gericht op de zelfvernietiging van de mens.”

Hij richt zich tot de vele jongeren: “Beste jonge mensen, je voelt vaak in je ziel de strijd van duisternis en licht. Je wordt soms verleid door de gemakkelijke geneugten van de wereld. Vanuit geheel mijn priesterhart zeg ik tegen jou: aarzel niet! Jezus zal je alles geven! Door hem als heiligen te volgen, verlies je niets! Je zult de enige Vreugde winnen die nooit teleurstelt!”

En dan is de pelgrimstocht ten einde. Bemoedigd en gesterkt door de sacramenten die zij hebben kunnen ontvangen – door de meditaties en het gebed – door de woorden van de kardinaal – door het samenzijn met vele gelijkgezinden – gaan de pelgrims weer huiswaarts. Een deel snel richting de drie treinen, die speciaal zijn gecharterd om de bedevaarders weer terug naar Parijs (en natuurlijk Versailles) te brengen. Anderen met autobussen en ander vervoer. En wij blijven nog heel even. Bezoeken de kathedraal en vereren het reliek van pater Pio. Voor ons is de terugreis pas morgen voorzien, nadat wij eerst nog hebben genoten van een heerlijke douche, een goede en gezellige maaltijd en een comfortabel echt bed in een hotel.

Tot slot nog deze woorden van kardinaal Sarah uit zijn dankbrief, geschreven kort na de bevaart: “Ce magnifique pèlerinage montre que l'on peut encore vivre de nos jours notre foi commune dans la beauté de la liturgie romaine. Ce fut une riche expérience que je n'oublierai jamais. – Deze prachtige bedevaart laat zien dat men vandaag nog steeds ons gemeenschappelijk geloof in de schoonheid van de Romeinse Liturgie kan leven. Het was een rijke ervaring, die ik nooit zal vergeten.”

Quand nous aurons joué nos derniers personnages,
Quand nous aurons posé la cape et le manteau,
Quand nous aurons jeté le masque et le couteau,
Veuillez vous rappeler nos longs pèlerinages.

Quand on nous aura mis dans une étroite fosse,
Quand on aura sur nous dit l’absoute et la messe,
Veuillez vous rappeler, reine de la promesse,
Le long cheminement que nous faisions en Beauce.

Nous ne demandons rien, refuge du pécheur,
Que la dernière place en votre Purgatoire,
Pour pleurer longuement notre tragique histoire,
Et contempler de loin votre jeune splendeur.

Régente de la mer et de l’illustre port
Nous ne demandons rien dans ces amendements
Reine que de garder sous vos commandements
Une fidélité plus forte que la mort.

Charles Péguy, uit: La tapisserie de Notre-Dame